Hayat Kadını

Bir kül tablasında toplanan izmaritler gibiyiz,

Hepimiz ayrı paketten ama aynı yerdeyiz,
Kimimiz bir kaç kadehe eşlik ettik,
Kimimiz beyhude duygulara,
Bazılarımız, bir serserinin dudaklarında,
Bazılarımız, bir aşığın ciğerlerinde yer aldık,

Sonuçta, ne biz bir şey anladık hayattan,
Ne de eşlik ettiklerimiz,
Ateşimizi, küllüğe basıp söndürdü tiryakiler,
Değerimiz, tek dal tükenene kadar oldu,
Bittiğinde, sahte beraberlikler de son buldu,

Şimdi yalnızlığın satırlarını yazıp,
Sessizliği dinliyorum,
Çare kalabalıklar değilmiş artık biliyorum,
Her şeye rağmen yaşıyorum...